Temsil etmenin sona erdiği bir çağda yaşıyoruz. Sorun artık temsil etmek değil modaya uymaktır. “Siyasetçiler” umarsız bir şekilde modaya uymaya çalışıyor; başka bir deyişle yaptıkları konuşmaların önceden belirlenmiş özel efektler, ortam ve performanstan ibaret olduğu söylenebilir. Yaymaya çalıştıkları ideoloji, sahip olduğumuz sağlam ve samimi inançlarda en ufak bir değişikliğe yol açmıyor.
Bu, bir gösteriye dönüşmüş siyaset ve medya profesyonelleri zaferidir. Kendini hâlâ “ilahi” özellikler taşıyan, şeffaf, erdemli ve ahlaklı, yerleşik değerlerle kesinlikle tarihe mal olmuş değerlerin temsilcisi olarak gören sol ise hezimete uğramıştır. Bu durumda kitlelerin ironik duyarsızlıklarına muhatap olmaktan başka seçeneğe sahip olamaz.
1978-1984 yılları arasını kapsayan bir dönemde solla ilgili bu günlük, yeni duyarsızlık stratejileriyle oynamasını bilenlerin kazanacağı bir simülasyon evreninin çözümlemesini yapmaktadır.
KİTABA GÖZ ATIN
| Yazar: | |
|---|---|
| Çevirmen: | |
| Orijinal Adı: | La Gauche Divine. Chronique des annees 1977-1984 |
| Cilt/Kâğıt: | Karton kapak, Amerikan cilt, iplik dikiş, 2. Hamur |
| Sayfa Sayısı: | 146 |
| ISBN No: | 978-605-4787-45-6 |
| Yayın Tarihi: | Nisan 2015 |
| Boyutlar: | 21 cm x 13,5cm |
Jean Baudrillard (1929-2007) postyapısalcı felsefe ve postmodernizm üzerine çalışmalarıyla ünlenmiş bir düşünürdür. Sorbonne Üniversitesi’nde Almanca okudu. Mezun olduktan sonra bir süre eğitim kurumlarında Almanca öğretti. 1950-1960’lar arasındaki dönemde, Cezayir sorunu yaşamını ve düşüncesini fazlasıyla etkiledi. Almanca öğrettiği bu dönemde sosyoloji dalındaki doktora tezine de devam etti. 1966’da doktora tezini bitirdi. Eyül 1966’da Université de Paris-X Nanterre’de asistan oldu. 1968’deki öğrenci olaylarının etkisinde kaldı, Yapısal Marksizm ve medya teorileriyle ilgilendi. 1972’de aynı üniversitede profesör olarak sosyoloji öğretmeye başladı. 1987’den 1990’a kadar Université de Paris-IX Dauphine’de görev aldı. Çok sayıda önemli esere imza atmıştır. Araştırmalar Direktörü ve İstanbul Şehir Üniversitesi öğretim üyesidir. Sadık Ünay’ın akademik çalışmaları ağırlıklı olarak küresel yönetişim, yükselen güçler, uluslararası ekonomik kuruluşlar ve Doğu Asya ekonomi politiği üzerinde yoğunlaşmaktadır.
Tamamen gereksizleşen radikal bir eleştiriyle giderek mükemmelleştiği sanılan bir dünyada her türlü olumsuzluğa bir son verilmeye çalışılır, eleştirel düşünce sosyalizm adlı yazlık evine çekilir, ortada arzulanacak bir şey kalmazsa şeyleri yeniden o açıklanması olanaksız başlangıç noktasına geri göndermekten başka ne yapabiliriz ki?
Bulmaca sorma işi tersine dönmüştür. Eskiden Sphinks insanlara, insanlarla ilgili sorular sorardı. Oidipus bu soruları yanıtladığını sanmıştı. Biz de öyle sandık. Oysa günümüzde insan yaratığa, yani Sfenks’e yaratık, yazgı, girişimlerimizle nesnel yasalara karşı dünyanın yaptığı saygısızlık konusunda sorular sormaktadır. İnsandan daha kurnaz olan nesneyse (Sphinks) artık hiçbir soruya yanıt vermemektedir. Ancak yasaları çiğneyip arzuyla dalga geçtiği sırada kimi sorulara istemeden de olsa yanıt vermiş olmalıdır.
Bize de bu açıklanması olanaksız görünen soruların üstüne üstüne gitmek ve sıradan stratejilere çaresiz stratejilerle karşı çıkmaktan başka bir seçenek kalmamıştır.
KİTABA GÖZ ATIN
Eğer doğal dünya bize bağışlanmış olan bir şeyse, bu durumda ona bir karşılık verilmesi gerekmektedir. Karşılık verilemiyorsa bu durumda doğal dünyanın yok edilmesi gerekir. İnsanlık da doğal dünyaya karşı bu şekilde davranmakta ve modernleşmenin başlangıcından bu yana onu garip bir şekilde yok etmeye, soyut bir varlığa dönüştürmeye ve kendisinden tamamıyla kurtulmamızı sağlayacak egemen bir yapı oluşturmaya çalışmaktadır. Sanırım doğal dünyanın yerine kendi ellerimizle oluşturduğumuz dünya boyutlarına oluşan bir güç koyarak, aynı boyutlara ulaşan teknolojik bir dolap çevirerek, yani denetim altına alınabilen bir evren oluşturarak başlangıçtan bu yana bize bir karşılık beklenmeden verilen ve kıymetini bilmeyerek yitirdiğimiz her şeyin zihnimizde yol açtığı kaygıdan kurtulmaya çalışıyoruz.
Ölmek nasıl bir şeydir? Bu kitabın yazarlarına bakılırsa, yanıt soruyu kime sorduğunuza bağlıdır. Ölmek ne tek bir şey, ne tek bir deneyim, ne de basitçe sağlık durumundaki kötüleşme ya da zayıflık klişesidir. Her ne kadar ölümün en sık karşılaşılan nedeni hastalık olsa da, ölmeyi hastalık hakkındaki bilgilerimizle kavrayamayız. Ölme her zaman sağlık durumunda kötüleşmeyle, umutsuzlukla ilişkili olmasa da, sağlığını yitirme ve çaresizlik hemen her zaman yaşamın sona erişiyle ilişkilendirilir. Ölme hızlı veya yavaş, kahramanca veya rezilce olabilir ya da hayatın bir simgesi veya beklenmedik bir dönüşümdür.
Bu açılardan bakıldığında, insanın ölme deneyimi karmaşık, çeşitli, şaşırtıcı ve ihtimallerle doludur. Bu kitap, söz konusu karmaşıklığı okuyucunun önüne bir parça olsun serebilmeyi amaçlayan bilimcileri ve klinisyenleri bir araya getiriyor. Onların düşünceleri, örnekleri ve değerlendirmeleri, bize ölmeyi basit bir şekilde üzücü ve kötü bir durum olarak sunan klişelere itibar etmekte fazla aceleci davranmamamız gerektiğini anımsatıyor. Dolayısıyla bu kitabın amacı bizi durup bir daha düşünmeye, ortak yazgımızı daha dikkatli, daha incelikli, hatta daha umutlu biçimde yeniden gözden geçirmeye yüreklendirmektir.
D&R’DAN SATIN AL IDEFIX’TEN SATIN AL
Sosyal bilimler, eleştirel bir akademik pratik olarak, kendisinin ve üniversitenin toplumla kurduğu ilişkiyi konuşma, tarif etme, kurma ve eleştirme işini düzenli olarak yapmak zorundadır; özellikle üniversitenin tanımının ve kendisinin tümüyle değiştiği böylesi dönemlerde.
2013 Bahar Döneminde, Boğaziçi Üniversitesi Sosyal Bilimler Kulübü, yedi oturumluk bir atölye düzenledi. “Sosyal Bilimler ‘Ne İşe Yarar’?” başlıklı atölyenin temel amacı, bir yandan farklı disiplinlerin kendi eleştirisini yapmasına imkân vermek, diğer yandan da disiplinlerarası bir eleştirinin mümkün olup olmadığını araştırmaktı. Felsefe, tarih, sosyoloji, psikoloji, siyaset bilimi, iktisat, edebiyat bölümünden hocaların ve farklı bölümlerden öğrencilerin katılımıyla yapılan atölye çalışmalarında genel olarak akademik dünyanın sorunları ve toplumsal sorunlara ve dönüşüme sosyal bilimlerin nasıl yaklaşabileceği konuşuldu. Atölyeler süresince, farklı bölümlerden hocalar ve öğrenciler kolektif bir çalışma/tartışma imkânı buldu.
Bu atölyede ortaya çıkan birikim, bir üniversite biriminin (kulüp, bölüm, enstitü vs.) kendi alanında yaptığı çalışmayı toplumsallaştırma tarzı bakımından olduğu kadar, bu ilişkiyi farklı şekillerde ifade etme ihtiyacı, eleştirel birikimin ve eleştiri geleneğinin devamlılığının sağlanması bakımından veya üniversiteyi üniversite yapan sosyal, kültürel ve politik imkânların ve deneyimlerin aktarılması bakımında değerlendirilebilir.
“Sosyal Bilimler Ne İşe Yarar”? meselesi, sosyal bilimler tarafından her daim yeniden sorulan, bu anlamda sosyal bilimlerin “kendi üzerine düşündüğü” ve kendi eleştirisini yaptığı bir meta-mesele olarak düşünülebilir.
KİTABI İNDİRİN
Sosyal antropoloji, kültür ve kültürler arası karşılaştırma gibi kavramları mesele etmesinden ötürü, insanın toplumsal yaşamının kökenlerini anlamak bakımından son derece faydalı bir araştırma alanıdır. Tıpkı arkeologlar gibi sosyal antropologlar da zaman katmanlarını geriye doğru eşeleyip, dilin, simgeciliğin, ritüelin, akrabalık sistemlerinin, mütekabiliyet ahlakı ve siyasetinin kökenlerine ulaşmaya çabalamaktadırlar. Alan Barnard bu kitabında, insanın kökenini ele alan bir sosyal antropoloji dalı kurulmasını savunuyor ve böyle bir çalışma dalının çerçevesini çizip, geçmişini özetliyor. Barnard’a göre, disiplinler arası bir alan olan insanın kökeni araştırmaları, sosyal antropoloji içinde meşru bir alt disiplin olabilir ve olmalıdır.
Barnard arkeoloji, biyolojik antropoloji, hatta dilbilim alanında çalışan akademisyenlerin, toplumsal ve kültürel unsurlara yeterince eğilmediğine dikkat çekiyor; benzer bir sorunun, bağlantılı disiplinler olan primatoloji, evrim psikolojisi ve insan genetiği gibi alanlar için de geçerli olduğunu öne sürüyor. Sosyal Antropoloji ve İnsanın Kökeni, antropoloji araştırmalarında büyük bir boşluğu doldurmayı hedefleyen öncü bir çalışma. İnsanın ve kültürel evriminin tarihöncesini daha iyi anlayabilmek için, gerçek sosyal antropolojiden faydalanmanın şart olduğunu vurguluyor. Barnard’ın bu çalışması, sosyal antropologların, insanın kökeni çalışmalarına ilgi duymasını sağlayacak güçlü bir temel oluşturma iddiasında.
D&R'DAN SATIN AL IDEFIX'TEN SATIN AL
Send this to friend
